Oταν η Ελλάδα δεν τρώει τα παιδιά της τα στέλνει στο φροντιστήριο να πάρουν κακήν κακώς το Lower, τα ντύνει όπως όπως και τα στέλνει να τραγουδήσουν στη Γιουροβίζιον, αναθέτοντας στην εμπειρότερη γηραιά ήπειρο να τα καταβροχθίσει. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Γιώργο Αλκαίο, ο οποίος άγιο είχε και διαγωνίστηκε στον πρώτο και χλιαρότατο ημιτελικό της περασμένης Τρίτης. Διότι αν έπεφτε στον δεύτερο της Πέμπτης ούτε «Οpa» δεν θα προλάβαινε να βγάλει ανάμεσα σε τόσα φαβορί.
Λέει και ξαναλέει ο έλληνας αοιδός ότι αυτό το τραγούδι εκφράζει κάθε συμπατριώτη μας, καθώς έχει μια λεβεντιά, μια ανάταση, είναι σαν να φωνάζει: «Τι κι αν η χώρα μου βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Τι κι αν σε λίγο δεν θα έχουμε να φάμε;Εμείς λέμε “Οpa!” και καλή καρδιά, πάμε παρακάτω». Αλλωστε, ο στίχος «Δάκρυα καυτά/ ψέματα πολλά/ πλήρωσα όσα χρωστούσα και τα δανεικά» θεωρείται από την ελληνική αποστολή ως ένα ηχηρό μήνυμα προς το ΔΝΤ. Και μια αναδρομή στις περασμένες συμμετοχές της χώρας μας αποδεικνύει ότι η φανταχτερή σκηνή της Γιουροβίζιον έχει πολύ συχνά χρησιμοποιηθεί ως πεδίο έκφρασης κεκαλυμμένων πολιτικών μηνυμάτων, αλλά και αναπαραγωγής στερεοτύπων που έχουν να κάνουν με το τρίπτυχο «μπουζούκι- θαλασσίτσα- greek kamaki».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου