Φιλελεύθερο ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ

Κινδυνεύει το κυβερνητικό πρόγραμμα από τις αντιδράσεις "προνομιούχων" ομάδων

Δημήτρης Ε. Θωμάς

Την ώρα που η οικονομική κρίση εντείνεται, και οι επιχειρήσεις αλλά και οι πολίτες υφίστανται τις δυσάρεστες συνέπειες, οι “πολιτικές φυλές” του ΠΑΣΟΚ συγκρούονται αδυσώπητα για το περιεχόμενο, την ουσία και τα συγκεκριμένα μέτρα της κυβερνητικής πολιτικής. Το ζήτημα βέβαια αυτό θα αφορούσε περισσότερο τις “δεξαμενές πολιτικής σκέψης” και τα διάφορα forum, αν η χώρα δεν αντιμετώπιζε την χειρότερη ίσως οικονομική θύελλα, μετά την καταστροφή του Δευτέρου Παγκοσμίου και του Εμφυλίου Πολέμου. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τους πολίτες και τους ψηφοφόρους είναι η καθημερινότητα και τα χρήματα που καλούνται να πληρώσουν, αλλά και το πως αξιοποιούνται τα χρήματα αυτά.

Οι πληροφορίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ είναι διφορούμενες και προκαλούν μεγάλη ανησυχία για την αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και την αξιοπιστία το εξαγγελιών της. Από τη μια ο Πρωθυπουργός φέρεται να είναι επικεφαλής μιας συνεκτικής ομάδας εμπίστων στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματος, που είναι αποφασισμένη να φέρει εις πέρας την αποστολή που έχει αναλάβει, δηλαδή “να σώσει την ελληνική οικονομία και να οδηγήσει τη χώρα στην οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη”. O ομάδα αυτή υπουργών και στελεχών περί τον πρωθυπουργό εμφανίζεται αποφασισμένη να ψηφίσει να εφαρμόσει όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, θεσμικά και οικονομικά, που έχει ανάγκη η χώρα, αγνοώντας το πολιτικό κόστος των μέτρων.

Η ομάδα όμως αυτή περί τον Πρωθυπουργό φαίνεται ότι είναι μεν ισχυρή, γιατί έχει την κάλυψη του, αλλά μάλλον είναι εντελώς μόνη, πολιτικά. Η εκσυγχρονιστική μειοψηφία μέσα στην κυβέρνηση, θεωρεί τη “συνεργασία” με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αφορμή μόνον για να εφαρμοστούν οι απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, που καθυστερούν εδώ και δεκαετίες, με δυσβάστακτο κόστος για την οικονομία. Κάποιοι μάλιστα περισσότερο θαρραλέοι θεωρούν ότι η σημερινή Ελλάδα φαντάζει σχεδόν “κομμουνιστική”, σε σύγκριση για παράδειγμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, του ομοϊδεάτη, με τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Το πρόβλημα για τον πρωθυπουργό αλλά κυρίως για την οικονομία της χώρας είναι ότι μάλλον, η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, η κομματικά οργανωμένη βάση, αλλά και αυτοί που το ψήφισαν δεν φαίνονται να συμφωνούν με την κυβερνητική πολιτική.

Γαλουχημένοι ιδεολογικά, και εθισμένοι πολιτικά, οι πολίτες αυτοί, που μπορεί να είναι πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ αλλά μειοψηφία στην ελληνική κοινωνία, πιέζουν την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προς την αντίθετη κατεύθυνση, που αν τελικά ακολουθηθεί, μπορεί να αποτελέσει το κύκνειο άσμα της ελληνικής οικονομίας. Κομματικά, πολιτικά αλλά και κυβερνητικά στελέχη, απλοί ψηφοφόροι, πιέζουν την κυβέρνηση να προσπαθήσει να συντηρήσει το μοντέλο του συντεχνιακού κρατισμού, το κομματικό κράτος και να αναβάλει ή να ματαιώσει τον εκσυγχρονισμό του κράτους και την επιβολή της αξιοκρατίας και της διαφάνειας.

Το ερώτημα είναι αν οι αντιδράσεις κάποιων “προνομιούχων” του δημοσίου κυρίως τομέα της οικονομίας, θα ματαιώσουν το κυβερνητικό πρόγραμμα, και αν ο ιδιωτικός τομέας θα καταφέρει να αντέξει τον σφιχτό οικονομικό και φορολογικό εναγκαλισμό ενός κράτους και μιας κυβέρνησης, που μάλλον σκέφτεται περισσότερο το πως θα ικανοποιήσει ή θα δυσαρεστήσει λιγότερο τους ψηφοφόρους της, παρά το αν θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια υγιή και αυτοτροφοδοτούμενη οικονομική ανάπτυξη, μέσα από την εξυγίανση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας.
πηγη:skai.gr