Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

πΓΔΜ ή Δημοκρατία της Μακεδονίας;


Μας το "ταχυδρομησε":himaira.blogspot.com

Ακόμα μια χώρα, η Συρία, αναγνώρισε τα Σκόπια ως η Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ακόμα μια φορά δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα το γεγονός ότι προσβάλουν την χώρα μας.

Το θέμα της ονομασίας ξεκινάει από πολύ παλιά, από τα τέλη του 19ου αιώνα. Κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου αλλά και κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου γεννήθηκε το θέμα "συνένωσης" των δύο Μακεδονιών, της Σλαβικής και της Ελληνικής:

Στο συμφωνητικό που υπέγραψαν στο Πετρίτσι στις 12 Ιουλίου 1943, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας δήλωσαν ότι προτίθενται να εργασθούν από κοινού για ..."την εγκαθίδρυση της Βαλκανικής Ένωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Μακεδονία και την Σερβία" και περιγράφει (στην έκτη παράγραφο) την Μακεδονία σαν χώρα "ελληνική, σερβική και βουλγαρική".

Και το 1948 ο Τίτο ονόμασε για πρώτη φορά την Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1995 στην Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. , υπογράφεται η Ενδιάμεση Συμφωνία από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Παπούλια και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της πΓΔΜ κ. Τσερβενκόφσκι. Και στις 12 Οκτωβρίου, το Μόνιμο Συμβούλιο του Ο.Α.Σ.E. αποφασίζει, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία Former Yugoslav Republic of Macedonia ή με τη συντομογραφία FYROM .

Τι περιμένουμε λοιπόν τώρα πια; Αφού από τότε δεν κάναμε σαν χώρα και σαν κράτος τίποτα εκτός από το εμπάργκο το 1994, τι προσπαθούμε τώρα; Ήδη 129 χώρες την έχουν αναγνωρίσει με το όνομα Μακεδονία, αλήθεια πιστεύουμε ότι θα το αλλάξουμε αυτό;

Δυστυχώς όσο και αν φωνάζουμε δεν πιστεύω ότι πλέον έχουμε την πυγμή και το κύρος για να ακουστούμε. Ακόμα μία φορά νιώθω προδομένη από τους πολιτικούς που με αντιπροσωπεύουν σαν χώρα. Μια χώρα με μεγάλο και ένδοξο παρελθόν, αλλά χωρίς σοβαρό παρών και μέλλον (τουλάχιστον με την πολιτική συνείδηση που έχουμε τώρα).

Το μόνο που ελπίζω είναι οι επόμενες γενιές να ζήσουν στην Ελλάδα της ιστορίας και του πολιτισμού. Στην Ελλάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Μέχρι τότε απλά καταπίνουμε το χάπι της ονομασίας αμάσητο…

Δεν υπάρχουν σχόλια: