Εργατικός μεσαίωνας.

Το λαβαμε απο:ideopigi.blogspot.com

Γράφει η Ιδεοπηγή

Πριν λίγο καιρό σε κείμενό μου ασχολήθηκα με τα πνευματικά δικαιώματα. Πολλοί κλάδοι έχουν κατοχυρώσει με νόμο, δικαιώματα σε ότι αφορά την εκμετάλλευση των δημιουργιών τους.

Ας διαβάσουμε μια παράγραφο από σύμβαση εργασίας, που υπογράφουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
«Τα δικαιώματα του δημιουργού επί των έργων (πχ μελετών, αναλύσεων, άρθρων κλπ) που δημιουργούνται από τον εργαζόμενο κατά την εκτέλεση της εργασίας του, ανήκουν σ’ αυτόν.
Το δικαίωμα πλήρους και απεριορίστου (κατά χρόνο, τόπο, τρόπο κλπ ) χρήσεως και εκμεταλλεύσεως των ως άνω έργων, ανήκει αποκλειστικά στην εταιρία χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Ο εργαζόμενος θα προβαίνει σε οποιαδήποτε δήλωση είναι αναγκαία προκειμένου να κατοχυρωθούν υπέρ της εταιρίας τα κατά την παρούσα παράγραφο δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας».
Σε παρόμοιες συμβάσεις αναφέρεται ότι τυχόν ευρεσιτεχνία εργαζόμενου, σχετική με την λειτουργία του εξοπλισμού της εταιρίας που εργάζεται, ανήκει αποκλειστικά στην εταιρία, και υποχρεούται να παραδώσει τα δικαιώματα στην εταιρία, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Τι έχουν να πουν γι’ αυτά οι υπέρμαχοι των πνευματικών δικαιωμάτων; Ποια είναι η θέση της ΓΣΕΕ; Τι λένε τα υπουργεία εργασίας και δικαιοσύνης; Τι σημαίνει κατά την εκτέλεση της εργασίας; Πως κατοχυρώνεται ο εργαζόμενος αν δημιουργήσει κάτι εκτός εργασίας;
Αυτές οι συμβάσεις νέου τύπου, υπογράφονται από εργαζόμενους αρκετά χρόνια χωρίς κανένας να διαμαρτυρηθεί, τουλάχιστον απ’ όσο γνωρίζω. Αν κάποιος προσφέρει την εργασία του πρέπει να προσφέρει, ότι σκεφτεί και ότι φανταστεί σχετικό χωρίς αντάλλαγμα και την εκμετάλλευση της σκέψης του, θα την έχει ο εργοδότης. Αν δηλαδή κάποιος σε όνειρό του ή στις διακοπές του ανακαλύψει κάτι, αυτό ανήκει στον εργοδότη του, αν είναι σχετικό με το εργασιακό του αντικείμενο. Έλεοοοος.