Η παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.

Το λαβαμε απο:ideopigi.blogspot.com

Γράφει η Ιδεοπηγή.

Ένα σοβαρό μειονέκτημα της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα είναι η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αυτοκαθαρίζεται από τα παράσιτα, τα «λαμόγια» και τους αποτυχημένους.

Σε ένα σωστά δομημένο πολιτικό σύστημα η απομάκρυνση των φαύλων και αποτυχημένων δίνει περαιτέρω αξιοπιστία στα πολιτικά κόμματα και ενδυναμώνει τα ερείσματά τους στην κοινωνία.

Αντίθετα στην Ελλάδα η ύπαρξη πανίσχυρων μηχανισμών μέσα στα κόμματα που δρουν αντιδημοκρατικά υπεραμυνόμενα των κάθε λογής παρασίτων δημιουργούν συνθήκες σήψης και διαφθοράς.

Οι πανίσχυροι μηχανισμοί εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία των κομμάτων αντιδρώντας στις αποφάσεις των ηγεσιών ακόμη και αν αυτές είναι σωστές και χρήσιμες.

Οι πολιτικοί μεθυσμένοι από την εξουσία χρησιμοποιούν κάθε πρόσφορο μέσο για την εξασφάλιση της εκλογής τους αδιαφορώντας για το ποιόν και την συμπεριφορά των συνεργατών τους.

Η αυλή που περιβάλει ακόμη και τους αρχηγούς των κομμάτων κινούμενη στην λογική εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων (δικών τους ή τρίτων ) αδιαφορεί για την εξέλιξη του κόμματος και την σωστή παρέμβασή του στα κοινωνικά δρώμενα με αποτέλεσμα την αποξένωση του κόμματος από την λαϊκή βάση του.

Η κοινωνική κατακραυγή για πράξεις ή παραλείψεις δεν πτοούν τους αυλοκόλακες, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η παραμονή τους στο στενό πυρήνα της εξουσίας και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων που προανέφερα.

Αυτή η κατάσταση δημιουργεί ρήγματα ανάμεσα στα κόμματα και τους ψηφοφόρους και πολλές φορές η «δεδηλωμένη» είναι προϊόν εκβιασμών προς τους βουλευτές με την περίφημη κομματική πειθαρχία ή η απειλή για προσφυγή σε εκλογές, απειλή που τρομοκρατεί τους πολιτικούς μιας και υπάρχει ο φόβος της μη εκλογής τους. ‘Όλα για την εξουσία, όλα για την «καρέκλα».