Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Τα στόματα ερμητικά κλειστά.


Το λαβαμε απο:ideopigi.blogspot.com
Γράφει η Ιδεοπηγή

Η θέα αυτών των εικόνων σοκάρει και γεννά προβληματισμό.
Παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο, για να περνάμε καλύτερα, να ξοδεύουμε περισσότερα, να αποκτήσουμε δύο και παραπάνω σπίτια, να προσφέρουμε στα παιδιά μας ότι καλύτερο, φτάνει όμως έως εκεί;
Οι ενοχές που μας φορτώνουν, εικόνες σαν κι’ αυτές, μας αναγκάζουν, να κλείνουμε τα μάτια και να κρατάμε το στόμα μας κλειστό.
Πότε στην Ελλάδα, έγινε καθολική διαμαρτυρία, από τους φορείς ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, για την καταπίεση και τον εξευτελισμό των παιδιών;
Αν γινόταν μια τέτοια προσπάθεια, πιθανόν να μην είχε ανταπόκριση, από την Ελληνική κοινωνία. Προσποιούμαστε τους τιμητές του δικαίου αλλά αγοράζουμε ρούχα επώνυμα, που κατασκευάζονται σε καράβια που πλέουν στα διεθνή ύδατα, για να μην ελέγχονται και που μέσα σ’ αυτά, δουλεύουν σε καθεστώς δουλείας ακόμη και παιδιά. Στο Πακιστάν και την Ινδία, τα παιδιά γαζώνουν στις μηχανές και αν κάνουν κάποιο λάθος, ο επιστάτης τα χτυπά στα χέρια με ένα ραβδί, που στην άκρη του έχει μια καρφίτσα. Στην Κίνα, με την μεγάλη ανάπτυξη ολόκληρες οικογένειες δουλεύουν ολημερίς, μαζί με τα παιδιά τους.
Αρνηθήκαμε να βλέπουμε και να σχολιάζουμε τέτοιες εικόνες και να το χάλι μας, υπόδουλοι στο ΔΝΤ και ΕΕ. Η κοινωνία μας, θέλει πιο ισχυρή ψυχρολουσία για να συνέλθει, ίσως μια πτώχευση και συνθήκες μεταπολεμικές, πείνας και δυστυχίας. Ίσως τότε, ξαναγίνουμε άνθρωποι με ευαισθησίες.
Οι φωτογραφίες είναι από ανάρτηση, στο αξιόλογο για εμένα, μπλογκ «Δάσκαλε που δίδασκες»


Δεν υπάρχουν σχόλια: