O MONAXOΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Το λαβαμε απο:anemo-milos.blogspot.com

Υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνονται μόνοι, ακόμη κι αν το οικογενειακό, το εργασιακό, το κοινωνικό τους περιβάλλον πλαισιώνεται από μεγάλο αριθμό ατόμων.
Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι οι άνθρωποι αυτοί «…βρίσκονται στον κόσμο τους». Έναν κόσμο όμως που αγνοούν οι συνάνθρωποι τους ίσως γιατί δεν ένοιωσαν ποτέ την μοναξιά και την ανασφάλεια που βιώνουν αρκετοί άνθρωποι παγκοσμίως.
Είναι δύσκολο να προσεγγίσεις τον μοναχό τον άνθρωπο, να μπεις στους προβληματισμούς του, να αγγίξεις τα ευαίσθητα κομμάτια του εαυτού του. Αυτός ο άνθρωπος παραμένει μόνος χωρίς να ευθύνεται αποκλειστικά ο ίδιος. Όλοι όσοι βρίσκονται στον περίγυρο του τους αναλογεί ένα μερίδιο ευθύνης.
Το γεγονός όμως ότι είναι μόνος δεν καταργεί τη σκέψη, τη λογική, τα αισθήματα του. Ίσως ένας μοναχικός τύπος να κρύβει μέσα του ένα θησαυρό γνώσεων, ιδεών και ενεργητικότητας που δεν συναντάς εύκολα στον πολιτικό, πολιτιστικό και πνευματικό κόσμο.
Τα προτερήματα αυτού του ατόμου παραμένουν αδρανή, ανέκφραστα, κρυμμένα στα βάθη του μυαλού και της ψυχής του γιατί διστάζει να τα εξωτερικεύσει. Φοβάται να εμπιστευτεί μια κοινωνία που τρομάζει με τα καμώματα της και έχει καταργήσει τα αισθήματα. Η επιλογή του όμως αυτή τον κάνει ευτυχισμένο μέσα στην μοναξιά του, και όχι άδικα πολλές φορές.
Ανέκαθεν η κοινωνία μας παρήγαγε άτομα που προτιμούσαν και τραβούσαν το δικό τους μοναχικό δρόμο, το δρόμο της σιωπής. Στη σημερινή εποχή των μυρίων προβλημάτων που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, η μοναξιά βρίσκει πρόσφορο το έδαφος για να αναπτυχθεί περισσότερο.
Οι μοναχικοί άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη την ελεημοσύνη μας. Χρειάζονται την ειλικρινή, ευαισθητοποιημένη προσέγγιση μας, με διακριτικότητα και λεπτότητα.
Εδώ η καρδιά μας πρέπει να δουλέψει με έναν ιδιαίτερο τρόπο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη αυτής της σημαντικής κατηγορίας των συνανθρώπων μας.