Χθες, σήμερα, αύριο.

Το λαβαμε απο:ideopigi.blogspot.com

Γράφει η Ιδεοπηγή



Η κακοδαιμονία της Ελλάδας να την κυβερνούν ξενόδουλοι πολιτικοί δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Απ’ τη σύσταση του κράτους και ειδικά μετά την δολοφονία του Καποδίστρια η εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας υστέρησε σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαϊκούς λαούς.

(Εκείνη την εποχή είχαν δημιουργηθεί τρία κόμματα.

Το Ρωσικό υπό τον Καποδίστρια, το Γαλλικό υπό τον Κωλέττη και το Αγγλικό υπό τον Μαυροκορδάτο.)

Φυσικά πέρασε από το στάδιο της όψιμης φεουδαρχίας και εμποροκρατίας και αργότερα δημιουργήθηκαν οι κατά τον Μαρξ κοινωνικές τάξεις.

Οι πολιτικές αναταράξεις και η μικρασιατική καταστροφή όξυναν τις κοινωνικές αντιθέσεις δημιουργώντας συνθήκες μεγάλης φτώχειας και δυστυχίας.

Ένα σοβαρό μειονέκτημα, ήταν και είναι, το ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε ούτε υπάρχει, εθνική αστική τάξη.

Όχι πως συμφωνεί κανείς, με τους Μαρξιστικούς διαχωρισμούς αλλά η ανάγκη, για κατανόηση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων μας υποχρεώνει, να χρησιμοποιούμε αυτή την ορολογία.

Με την αστικοποίηση, που έγινε μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο και τον καταστροφικό εμφύλιο, συγκεντρώθηκε φθηνό εργατικό δυναμικό στις πόλεις και δημιουργήθηκε η λεγόμενη μεσαία τάξη.

Σήμερα δεν υπάρχουν στην Ελλάδα προλετάριοι (με την έννοια που χαρακτήριζε τους πάμπτωχους εργάτες χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο).

Υπάρχουν σαφώς φτωχοί και πολλοί ίσως χρειάζονται κρατική ή άλλη μέριμνα για να ζήσουν με κάποια αξιοπρέπεια.

Η έλλειψη πάντως εθνικής αστικής τάξης, εμπόδισε την ανέλιξη στην πολιτική, ανθρώπων με αυξημένη πατριωτική συνείδηση, γιατί ως γνωστό, η εξυπηρέτηση που αναλάμβαναν οι πολιτικοί, ήταν, για τους μεγαλόσχημους μεταπράτες, που διαχειρίζονταν ξένα κεφάλαια, κρατώντας κάτι για τον εαυτό τους και στέλνοντας, τη μερίδα του λέοντος, στο εξωτερικό στους χρηματοδότες τους.

Είναι ανάγκη, να αντιληφθούν όλοι, ότι πρέπει να δοθεί ένα πατριωτικό στίγμα, όχι μόνο, στους πολίτες αλλά και στους κυβερνόντες και στους «έχοντες και κατέχοντες» με τον όρο του Σημίτη.

Η ανάπτυξη και τα οφέλη, που θα προκύψουν πρέπει να παραμείνουν εντός, δίνοντας δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης, με ταχύτερους ρυθμούς. Ας βάλουν λοιπόν «νερό στο κρασί» τους, οι επιχειρηματίες ας ξαναβάλουν τους Έλληνες εργαζόμενους έστω και με μεγαλύτερο κόστος, στις επιχειρήσεις τους (κόστος που στην ουσία είναι μικρότερο) και ας επενδύσουν στην Ελλάδα, περιορίζοντας τα υπερκέρδη τους. Το τραπεζικό σύστημα, αν περάσει σε ξένους, θα χάσουμε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης. Ένα μέρος, πρέπει να παραμείνει στο κράτος και με σωστή εποπτεία, από την τράπεζα της Ελλάδος, να βοηθήσει αγρότες, μικροεμπόρους και μικροβιοτέχνες που αποτελούν και την ραχοκοκαλιά της οικονομίας.