Οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο που διεξήχθησαν από τις 4 μέχρι τις 7 Ιουνίου ήταν μία μεγάλη επιτυχία για τα πατριωτικά κινήματα στις περισσότερες χώρες. Την μεγαλύτερη επιτυχία σημείωσε αναμφίβολα το «Κόμμα της Ελευθερίας» (PVV) του Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία, συγκεντρώνοντας το εκπληκτικό 17% και εκλέγοντας 4 ευρωβουλευτές. Τα αριστεροκρατ
) Ο Γκέερτ Βίλντερς, επικεφαλής του ολλανδικού «Κόμματος της Ελευθερίας» (PVV). |
) Σκίτσο για την δίωξη του Βίλντερς από την ολλανδική Δικαιοσύνη για τις απόψεις του για το Ισλάμ. |
) Ο Πιμ Φόρτουιν δολοφονημένος το 2002 από έναν αριστερό «οικολόγο». |
) Ο Τεό βαν Γκογκ δολοφονημένος το 2004 από έναν Μαροκινό μουσουλμάνο. |
ούμενα ελληνικά ΜΜΕ έσπευσαν αμέσως να του κολλήσουν την ταμπέλα του «ακροδεξιού», ξεμπερδεύοντας έτσι με την ανάγκη για μία σοβαρή ανάλυση του αποτελέσματος. Μία προσεκτικότερη ματιά δείχνει πως ο Βίλντερς και το κόμμα του όχι απλώς δεν έχουν καμία σχέση με την παραδοσιακή Άκρα Δεξιά, αλλά αντιθέτως ανατρέπουν πολλά από τα στερεότυπα για τα αντι-μεταναστευτικά κινήματα της Ευρώπης.
Για πολλά χρόνια η Ολλανδία ήταν ο παράδεισος της ανοχής. Από την δεκαετία του 1960 άρχισε να
υιοθετείται μία φιλελεύθερη πολιτική, που οδήγησε στην νομιμοποίηση της χρήσης ελαφρών ναρκωτικών, της ευθανασίας και του γάμου των ομοφυλοφίλων. Ενώ οι Ολλανδοί βρίσκονταν σε μία ηδονιστική νιρβάνα, η μετανάστευση αυξανόταν. Οι πρώτοι μετανάστες προέρχονταν από την Ινδονησία και το Σουρινάμ, πρώην ολλανδικές αποικίες. Την δεκαετία του 1960 ήρθαν εργάτες από την Τουρκία και το Μαρόκο. Την δεκαετία του 1990 κατέφθασαν πρόσφυγες από την Βοσνία, την Σομαλία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Σήμερα το 20% του πληθυσμού έχει μη-ολλανδική καταγωγή και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς είναι μουσουλμάνοι. Στην χώρα της τουλίπας υπάρχουν σήμερα 400 τζαμιά και ολόκληρες συνοικίες του Άμστερνταμ, της Ουτρέχτης και άλλων ολλανδικών πόλεων είναι μουσουλμανικές. Την συμφωνία της σιωπής γύρω από το θέμα της μετανάστευσης και του Ισλάμ έσπασε πρώτος το 2002 ο Πιμ Φόρτουιν, ένας ιδιόρρυθμος αλλά χαρισματικός πολιτικός, ο οποίος όμως δολοφονήθηκε το ίδιο έτος από έναν αριστερό «οικολόγο». Ακολούθησε το 2004 ο σκηνοθέτης Τεό βαν Γκογκ, απόγονος του διάσημου ζωγράφου, ο οποίος ετοίμασε μία ταινία για την ζωή των γυναικών στο Ισλάμ. Λίγες εβδομάδες μετά δολοφονήθηκε στην μέση του Άμστερνταμ από έναν Μαροκινό μουσουλμάνο, ο οποίος αφού τον πυροβόλησε εξ επαφής, του επιτέθηκε με μαχαίρια και σχεδόν τον αποκεφάλισε. Στο δικαστήριο ο Μαροκινός αφού αναφέρθηκε στην υποχρέωση που ένιωθε ως μουσουλμάνος να τιμωρήσει τον βαν Γκογκ, επιτέθηκε στην μητέρα του νεκρού ως «άπιστη».
Μέσα σε αυτό το οξυμένο κλίμα, εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή ο Γκέερτ Βίλντερς. Γεννήθηκε στην Ολλανδία από πατέρα Γερμανό, ο οποίος είχε φύγει από την Γερμανία διωκόμενος από τους ναζί. Σπούδασε νομική, εργάστηκε ως δικηγόρος και ξεκίνησε την πολιτική του δράση με το Φιλελεύθερο Κόμμα. Έχει επισκεφθεί περίπου 40 φορές το Ισραήλ, το οποίο θεωρεί χώρα - πρότυπο δημοκρατίας και πολιτισμού στην Μέση Ανατολή. Σταδιακώς άρχισε να διαφωνεί με όλο και περισσότερες θέσεις του κόμματός του και τελικώς αποχώρησε το 2004, διαφωνώντας με την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε., και ίδρυσε το «Κόμμα της Ελευθερίας».
Ο Βίλντερς έγινε ευρύτερα γνωστός για την σκληρή κριτική του εναντίον του Ισλάμ. Όπως έχει πει «δεν μισώ τους μουσουλμάνους, μισώ το Ισλάμ». Θεωρεί πως «δεν υπάρχει μετριοπαθές Ισλάμ» και ότι «αν ζούσε σήμερα ο Μωάμεθ, θα καταζητείτο ως τρομοκράτης». Έχει προτείνει «να απαγορευθεί το Κοράνι στην Ολλανδία, όπως έχει απαγορευθεί «ο Αγών μου» του Αδόλφου Χίτλερ, καθώς είναι ένα φασιστικό βιβλίο που υποδαυλίζει το μίσος και τον πόλεμο». Υποστηρίζει ότι «κάθε μετανάστευση μουσουλμάνων προς την Ολλανδία πρέπει να σταματήσει άμεσα και οι ήδη εγκατεστημένοι μουσουλμάνοι να πληρωθούν για να φύγουν». Από το βήμα της ολλανδικής Βουλής προειδοποιεί: «Το Ισλάμ είναι ο Δούρειος Ίππος στην Ευρώπη. Αν δεν το σταματήσουμε τώρα, η Ευρω-αραβία είναι θέμα χρόνου. Βαρεθήκαμε τις μπούρκες, τα τσαντόρ, τις τελετουργικές σφαγές ζώων, τους φόνους τιμής, τους μιναρέδες, την κλειτορειδεκτομή, τα τουρκικά και αραβικά στα μέσα μεταφοράς, το κρέας «χαλάλ» στα κρεοπωλεία και την υπερβολική συμμετοχή των μουσουλμάνων στην εγκληματικότητα».
Το 2008 ο Βίλντερς προετοίμασε μία ταινία μικρής διάρκειας με τον αραβικό τίτλο «Φίτνα» (Απιστία), στην οποία εξερευνεί την σχέση του Κορανίου με την τρομοκρατία και την γενικότερη ισλαμική δραστηριότητα, τόσο στο παρελθόν, όσο και στην σημερινή Ευρώπη. Αμέσως η Αλ-Κάιντα εξέδωσε διαταγή για την δολοφονία του. Τον Φεβρουάριο του 2009 ο Βίλντερς ξεκίνησε μία παγκόσμια περιοδεία στην οποία θα προέβαλε την ταινία στο εξωτερικό. Στις ΗΠΑ βρήκε θερμή υποδοχή, αλλά η Μεγάλη Βρετανία του ... απαγόρευσε την είσοδο στην χώρα, επικαλούμενη τον φόβο ταραχών από τους μουσουλμάνους.
Λόγω των απειλών που δέχεται από φανατικούς μουσουλμάνους, η καθημερινή ζωή του Βίλντερς είναι «έκρυθμη». Μετακινείται με την προστασία αστυνομικών σε διαφορετική τοποθεσία κάθε νύχτα και δεν μπορεί να δεχθεί επισκέπτες αν δεν συνοδεύονται και δεν υποβληθούν σε εξονυχιστικό έλεγχο. Παντρεμένος με Ολλανδή διπλωμάτη, την συναντάει μία φορά την εβδομάδα για λόγους ασφαλείας. Όπως ο ίδιος λέει «ζει μία κατάσταση που δεν θα την ευχόταν ούτε στον χειρότερό του εχθρό».
Παρόλα τα εμπόδια, ο Βίλντερς και το «Κόμμα της Ελευθερίας» σημειώνουν την μία εκλογική επιτυχία μετά την άλλη. Τον Ιούνιο του 2005 ο Βίλντερς πρωταγωνίστησε στην επιτυχή εκστρατεία κατά του Ευρωσυντάγματος, το οποίο απορρίφθηκε από τους Ολλανδούς με ποσοστό 62%. Στις εκλογές του 2006 το «Κόμμα της Ελευθερίας» συγκέντρωσε 6% και εξέλεξε για πρώτη φορά 9 βουλευτές στην Ολλανδική Βουλή. Μετά την νέα επιτυχία στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το «Κόμμα της Ελευθερίας» είναι πρώτο στις προτιμήσεις των Ολλανδών. Αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν στις εκλογές, τότε ο Βίλντερς μπορεί να είναι ο αυριανός πρωθυπουργός της Ολλανδίας.
Η άνοδος του «Κόμματος της Ελευθερίας» είναι αντιπροσωπευτική πολλών άλλων αντι-μεταναστευτικών κινημάτων που αναπτύσσονται στην Δυτική Ευρώπη, όπως το «Λαϊκό Κόμμα» στην Δανία, το «Φλαμανδικό Συμφέρον» στο Βέλγιο, το «Κόμμα της Προόδου» στην Νορβηγία και το «Βρετανικό Εθνικό Κόμμα» στην Αγγλία. Τα κόμματα αυτά όχι απλώς έχουν εγκαταλείψει την επίμονη ενασχόληση με το «Εβραϊκό ζήτημα», αλλά προσπαθούν και κατορθώνουν να βρουν συμμάχους και στις εβραϊκές κοινότητες. Αυτές με την σειρά τους παρατηρούν με φόβο ότι τα περισσότερα περιστατικά αντισημιτικών επιθέσεων στην Δυτική Ευρώπη οφείλονται πλέον σε μουσουλμάνους. Την ίδια στιγμή όλο και μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών στην Ευρώπη είναι μουσουλμάνοι και σύμφωνα με προβλέψεις το 2050 το 20% των Ευρωπαίων θα είναι πιστοί του Μωάμεθ. Τα πρόσφατα επεισόδια στην Αθήνα με αφορμή το δήθεν σχισμένο Κοράνι δείχνουν πως το μεταναστευτικό πρόβλημα λαμβάνει και εδώ θρησκευτική διάσταση. Το Πατριωτικό Κίνημα στην πατρίδα μας πρέπει να μελετήσει με προσοχή την επιτυχημένη στρατηγική του Γκέερτ Βίλντερς ώστε να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους στις αντίξοες νέες συνθήκες.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 18 (Ιούλιος-Αύγουστος 2009) του διμηνιαίου περιοδικού Patria.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου