to psaxtiri

''OI TΡΟΧΟΝΟΜΟΙ''



Ήταν Κυριακή και πρωί και λιακάδα ,ως είθισται να συμβαίνει όταν συντρέχουν αυτοι οι τρεις λόγοι επέβη του αυτοκινήτου του και κίνησε για τας εξοχάς.Αλλά η κίνηση ήταν πολύ,οχήματα παντός είδους συνοστίζονταν στην μεγαλη δημοσία όδο με τα έξι καταστρώματα.Μη εμπιστευόμενοι τους σηματοδότες επιβλητικοί τροχονόμοι είχαν σταθεί σε κάθε διασταύρωση και ρύθμιζαν πλέον αυτοί την κυκλοφορία.Δια να διευκολύνουν την κίνηση προς το κοινόν καλόν ενεργούντες διέταζαν άλλων των οχημάτων να στραφούν εις βορρά, άλλα προς νότο,άλλα προς ανατολάς και άλλα προς την δύση.Σημασία δεν είχε που επορεύετο , που είχε κατα νου να πορευθεί ο οδηγός.Η θέληση του τροχονόμου , το μέγα αγαθό της διευκολύνσεως της κυκλοφορίας ετείθετο υπερ άνω των ατομικών προτιμήσεων.Το σήμα του τροχονόμου, μια κίνηση του χειρός αυστηρά τελεσίδικος μη επιδεχομένη αμφισβητηση ή αντιρρηση υποχρέωνε εις αλλαγήν πορείας τους οδηγούς, ανέτρεπε σχέδια καταστρωθέντα επιμελώς, εματαίωνε συναντήσεις συμφωνηθείσας απο πολλού.Πάσαν σκέψη να καθικετεύσει τον τροχονόμο να μεταβάλει απόφαση , να του επιτρέψει να πορευθει στην κατεύθυνση που επιθυμούσε ήταν όλως ματαία , οι τροχονόμοι υπεδύκνειαν στους οδηγούς ότι ώφειλαν να εκτελούν τις εντολές για να μην καθυστερεί η κυκλοφορία, η πειθαρχία άλλωστε ήταν κανόνας στην πόλη αυτή.Κατα μήκος των διαφόρων οδών πινακίδες τοποθετημένες στο κατάλληλο ύψος ώστε να τις έχει προ οφθαλμών ο καθήμενος εντός του οχήματος οδηγός ανέγραφαν : « ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΥΣ» , άλλες πινακίδες τοποθετημένες υψηλότερα στο ύψος όρθιου άνδρα μετρίου αναστήματος επέτασσαν : « ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ», άλλες πάλι τοποθετημένες χαμηλότερα διέτασσαν : « ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΟΝΟΜΟΥΣ» και στο κέντρο της πόλεως στο υψηλότερο όροφο του υψηλοτέρου κτιρίου της , θεατή απο παντού και φωτιζομένη την νύχτα βρισκόταν πινακίδα η οποία ανέγαφε : «« ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ». Πειθαρχών ο οδηγός εξετέλη ότι οι τροχονόμοι του υποδείκνυαν, εκάστη εντολή, έκαστο σήμα των τροχονόμων τον απεμάκρυναν και περισσότερο της αρχικής του πορείας, ούτε σκέψη γινόταν πλέον να μεταβή εις τας εξοχάς.Με τα λίγα δεν γνώριζε πια που βρισκόταν.Η περιοχή την οποίαν με εκτέλεση εντολών διαδοχικών διέσχιζε του ήταν απο εκείνες που στην ζωή του ουδέποτε είχε επισκεφθεί, η κίνηση εξάλλου είχε αισθητως αραιώσει παρα τούτο οι τροχονόμοι ευθυτενείς στην θέση τους εξακολουθούσαν να την ρυθμίζουν, φιλοδοξία τους –σκέφτηκε ο οδηγός , ήταν να επιφέρουν την πλήρη αποσυμφόρηση κι έτσι όταν τύγχαινε να ευρεθούν τρία οχήματα το ένα πίσω απ’τ’αλλο ο τροχονόμος υποχρέωνε το πρώτο να ακολουθήσει στροφη δεξιά , το δεύτερο αριστερά και το τρίτο ευθεία .Μετά απο την πάροδο αρκετού χρόνου ο οδηγός ο οποιος εσκόπευε αρχικως να μεταβεί εις τας εξοχάς , βρέθηκε εντελει μόνος .. μόνος ολοσχερώς σε ευθεία οδό η οποία με καμία κάθετη δεν διασταυρωνόταν, τροχονόμοι υπήρχαν ακόμη σε τακτες αποστάσεις αλλά δεν έδιναν εντολές, ήταν ήρεμοι, απαθείς, μερικοί μάλιστα χαμογελούσαν φιλικα προς τον οδηγό, εκεινος ανταπέδιδε στο χαμόγελό τους , η εκφρασή του αποκάλυπτε τον θαυμασμό του τον οποίο αισθανόταν για το έργο τους . «Μπράβο» σκεφτόταν «πέτυχαν πληρέστατα τον σκοπό τους , επέφερον την Τελεία αποσυμφόρηση». Ξαφνικά το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη του, τρόμος κατελαβε την ψυχή του, απότομα κατάλαβε που τον πήγαιναν, προσπάθησε να κάνει στροφή επιτόπου αλλά τέσσερις τροχονόμοι πελώριοι με τις ράβδους προτεταμένες κραύγασαν : « ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ» , ο οδηγός σάστισε «συγγνώνη» τους ψέλλισε «δεν το έγραφε» ... συνήλθε ... επανέφερε το αυτοκίνητό του στην ευθεία και όδευσε νομοταγής στον ΘΑΝΑΤΟ!