Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

BEYONCE


Μεγάλη η νύχτα της 8ης Νοεμβρίου, καθώς η Αθήνα (και πιο συγκεκριμένα το Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ του ΟΑΚΑ) υποδέχεται την Beyonce. Η εκρηκτική βασίλισσα του σύγχρονου r&b δίνει όλο της τον εαυτό στη σκηνή, σ’ ένα σόου που (πιθανότατα) δεν έχει ξαναγίνει – στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας της, που έχει τίτλο «I Am...», σαν αποτέλεσμα του πρόσφατου (ακριβώς περσινού) άλμπουμ της «I Am... Sasha Fierce».
Το «I Am... Sasha Fierce» κυκλοφόρησε πέρσι τον Νοέμβριο και είχε μερικά ευδιάκριτα –και αξιοπρόσεκτα– χαρακτηριστικά. Κατ’ αρχήν, είναι το καλύτερό της άλμπουμ μέχρι σήμερα. Μεστό, ώριμο, cantabile, φιλικό – και δείχνει (στο ακουστικό, κυρίως, μέρος του) ότι η Beyonce έχει πίσω της μια πλούσια παράδοση. Δεν έρχεται από το πουθενά, όπως οι περισσότερες σταρ (ή σταρλετίτσες) της ποπ. Από την άλλη, αν και έχει στάνταρ διάρκεια, κυκλοφόρησε σαν διπλό CD με τη λογική των δύο όψεων παλιού (καλού) βινίλιου. Πρώτη πλευρά: I Am. Δεύτερη πλευρά: Sasha Fierce...
Πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα gimmick, καθώς η Beyonce μας «αποκαλύπτει» αρχικά την easy και cool πλευρά του εαυτού της και μετά το alter ego της, τη Sasha Fierce, την πιο άγρια, επιθετική, σεξουαλική (κ.λπ.) περσόνα της. Χοντρικά, η πρώτη είναι η πραγματική, ευαίσθητη, καθημερινή Beyonce, ενώ ο χαρακτήρας της Sasha είναι επιτηδευμένος και αφορά μόνο τη σκηνική της παρουσία. Συμπαθητική προσέγγιση – αλλά, ουσιαστικά, αδιάφορη! Αυτό που έχει σημασία για μας είναι ότι η Beyonce είναι καλλίφωνη και κούκλα! Αν δεν είναι αυτή σεξουάλα, τότε ποιες είναι; Οι ποπ τζατζόγριες; Το ότι παντρεύτηκε (τον Jay-Z), νοικοκυρεύτηκε και είναι οπαδός του Obama (νέες ιδέες!) δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταπιέσει (!) ψυχο-ιδεολογικά το appeal της...
Ήδη η Beyonce Knowles έχει μια αξιόλογη μουσική πορεία (και ως Destiny Child) και μια κάποια συνεπή κινηματογραφική παρουσία (είναι ο μόνος λόγος για να ξαναδεί κανείς τον remaked Pink Panther), καθώς και όλα όσα απαιτούνται από μια πετυχημένη και κορυφαία ποπ σταρ. Τα υψηλής αισθητικής ρούχα του Thierry Mugler, η άκρως επαγγελματική all-girls μπάντα των Suga Mamma και το εκπληκτικό σκηνογραφικό στήσιμο είναι τα λιγότερα που απαιτούνται από μια σταρ τέτοιου μεγέθους (γύρω στα 100.000.000 δίσκοι συνολικά, hit singles, No1 κ.ο.κ.). Το σημαντικότερο –για μας, πάντα– είναι ότι μπορεί να δίνει ένα τραγούδι σαν το «If I Were a Boy» ή να τραγουδάει (όταν θέλει!) σαν την Joan Baez. Ψιλά γράμματα, αλλά στις λεπτομέρειες είναι που κολλάμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια: