to psaxtiri

Εν όψει εκλογών ας θυμηθούμε εκείνο το αριστουργηματικό ποίημα του Καβάφη κι ας το προσαρμόσουμε στην εποχή μας κάνοντας τις απαραίτητες αλλαγές...


''Ας φρόντιζαν ''

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Αυτή η μοιραία πόλη, η Αθήνα,
όλα τα χρήματά μου τάφαγε·
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

Αλλά είμαι νεός και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·
τι ρήτορες, τι ποιητές, τι ό,τι κι αν πεις.)
Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κ' έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Αμερική έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κ' είναι τούτο χρήσιμο)
τα εκεί:του Όμπάμα βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Οθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα ενδεδειγμένος
για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Ελλάδα.
Σ' ό,τι δουλειά με βάλλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα οφέλιμος.
Αυτή είν' η πρόθεσίς μου.
Αν πάλι μ' εμποδίσουνε με τα συστήματά τους
--τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ' εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

Θ' απευθυνθώ προς τον Καραμανλή πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ' εκιμήσει,
θα πάω στον αντίπαλό του, τον Παπανδρέου.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στην Παπαρήγα.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ' τους τρεις.
Κ' είν' η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ' οι τρεις την Ελλάδα το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ' αυτόν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1930)